Als laatste verdween op zondagochtend mijn katheter. Natuurlijk was ik al af en toe aan het vragen geweest wanneer ik naar huis mocht. Er was gezegd 5 tot 7 dagen. Dan is zondag wel erg vroeg na zo’n operatie. Toch mocht ik weg. Dan merk je pas dat je weinig waard bent. In het ziekenhuis is ‘overgeven aan’ niet zo’n kunst. Dat is thuis wel wat anders. Zitten is echt een probleem en je mist ook de haak boven het bed. Gelukkig heb ik hele lieve helpende handjes in de buurt dus ik kom nog steeds uit bed. Maximaal 2 kilo mogen tillen is echt weinig want zelfs David en Dean optillen zit er dan niet meer in. Wat kan ik daar allemaal slecht tegen. Ik wil me zo graag met alles bemoeien. Het huis was tip top in orde en David en Dean leken echt blij. Met name waren ze onder de indruk van de ballon. Toen we thuis kwamen zat ook Driss al voor de deur te wachten. Dat blijft toch altijd heel apart.