Ziek zijn is een dagtaak, je bent er in ieder geval de hele dag mee bezig.  Correctie, ook de nacht. Gadver de gadver. Er komt bar weinig uit mijn handen en gisteren merkte ik voor het eerst dat ik voor mijn doen echt onaardig deed tegen iemand aan de telefoon.

Wat een heerlijkheid eigenlijk als op dit moment je enige en grootste zorg is of je deelname aan de online TX-Keur opleiding 2017 wel geregistreerd staat. De chauffeur belde eerst in de ochtend, 2x. Ik was aan het rennen en vliegen want we moesten naar het ziekenhuis voor het gesprek over de operatie. Veel te lang liggen kletsen dus er was nog krap een half uur om te douchen, aan te kleden en te tutten. Ik neem op, eigenlijk bijna altijd. Ik vertelde dat ik het best wilde uitzoeken maar dat ik enorm aan het haasten was. De meneer maakte zijn verhaal af en ik was onvoldoende in staat om hem af te kappen. “Ik heb u ook al een SMS gestuurd” zei hij. Ik ging later zoeken en dat klopte nog ook. Ik vroeg hem of hij mij een e-mail wilde sturen. Mijn mail worden ‘ECHT’ allemaal afgewerkt. Alleen iets minder snel dan normaal.

Het gesprek in het ziekenhuis vonden wij allebei heftig en confronterend. Het is toch nog wel een heel ding. Nou ben ik natuurlijk ook wel een truttebol die bang is voor dingen waar ik zelf geen controle over heb.  De algehele narcose, de 2 tot 2,5 uur durende operatie en dan - zoals we hoorden - nog 1,5 uur op de uitslaapkamer. Daarna mag ik bezoek. Hieperdepiep. Wat zal dat een gezellige boel worden.