Wat een lieve, warme en hartelijke reacties. Voor mij voelt het soms alsof mensen denken: “Als het haar kan overkomen dan……”. De operatie is gepland op 4 januari.  Ik ben verdrietig, bang en emotioneel. Helemaal toen ik zojuist hoorde dat als er vrijdag wel uitzaaiingen zijn, de operatie weer komt te vervallen. Gelukkig is er dan iemand die er is om me op te beuren en die er heilig van overtuigd is dat alles goed komt. Ik ben vandaag aan het werk en dat is eigenlijk een slechte keuze. Ik was bloednerveus voor het gesprek met de arts. Gelukkig belde ze om half 2.
 

Ik zat toch wel met heel veel vragen. Vragen over dingen die we allebei anders beleefd hebben. Volgens mij hadden ze tumorwaardes gevonden in mijn bloed. Mijn vriend had dit anders beleefd. Hoe is de prognose als er wel uitzaaiingen zijn? Is het kwaadaardig? En heeft het nut om de beelden op te vragen van de Prescan die ik 3 jaar geleden in Duitsland heb laten maken?